இதயத்தின் எழுச்சி

இதயத்தின்  எழுச்சி

ஆதி  முதல்  மனிதன்  இறைவனைத்  தேடுகிறான்.  இறைவன் ஜோதியாகவும்,   ஆனந்தமாகவும்,   அமரத்துவமாகவுமானவன். ஆனால்   உலகில்   மனிதன்   இவற்றிற்கு   எதிரான   இருளையும், வலியையும்,    மரணத்தையுமே    காண்கிறான்.    உடன்பாட்டை இறைவன் முரண்பாடாக காட்டுவது சிருஷ்டி, அதன் இரகஸ்யமும் கூட,   இருளான   மனமாகிய   ஜடம்   ஜோதியான   மனமாவது பரிணாமம் என்று வேதாந்தம் கூறுவதை நாம் அடுத்த கட்டத்திற்கு எடுத்துப்  போய்  சத்திய  ஜீவன்  பிறந்து  உலகில்  மனித  வாழ்வு, தெய்வீக  வாழ்வாகும்  என்பது  அறிவுக்குப்  பொருத்தமானதே.

நாத்திகனின்  மறுப்பு.ஜடம்   ஜடமே   என்பதை   நாம்   ஏற்க   முடியாது.   ஜடமும் ஆன்மாவும்  ஒன்றே  என்பதே  பொருத்தம்.  இது  முடியுமா  எனப் பார்ப்போம்.  எண்ணத்தின்  பின்னும்,  உயிருக்குப்  பின்னும்  அது உள்ளது    என    மனம்    அறிகிறது.    இறைவன்    அறிவுக்குப் புலப்படவில்லை   எனில்,   அறிவின்   ஆதியான   ஜீவியத்திற்குப் போனல் புலப்படுமல்லவா? எண்ணத்தைக் கடந்த ஞானம் உடல், வாழ்வு,   மனம்,   சத்திய   ஜீவியம்   ஆகியவற்றை   விளக்கவல்லது. மனமும்,  உயிரும்,  உடலும்  மூவகையான  ஒரே  சக்தியென  வேதம் கூறுகிறது.    அச்சக்தியை    உறுதி    (will)    உற்பத்தி    செய்தது. மனிதனுக்கு   பின்னாலுள்ள   உறுதி   இறைவனின்   உறுதியாகும். அவ்வுறுதி   ஜடத்துள்   புதைந்துள்ளது.   பரிணாமத்தால்   அது வெளியெழும்   பொழுது   அது   தேடுவது   ஞானம்,   சக்தியுள்ள ஞானம்,   எல்லையற்று   அவற்றை   உறுதி   நாடுகிறது.   அதற்கு எல்லையில்லை,    கம்பியில்லாத்    தந்தி    தூரத்தை    அழித்து கம்பியையும்   அழித்தது   போல்,   மேலும்   உள்ள   தடைகளை    receiver,sender அழிக்கும்.   கடைசியான   தடை   மனிதனின் அகந்தை.

  சன்னியாசியின்  துறவறம்பிரபஞ்சத்தில்   ஜடமும்   ஆன்மாவும்   ஒன்றென   சென்ற அத்தியாயத்தில்    கண்டது    போல்    கடந்த    நிலையிலும் அவையொன்றே  எனக்  காண  வேண்டும்.  பிரபஞ்சத்தில்  சாட்சி புருஷனைக்  காண  நாம்  மனத்தை  விட்டு  அகன்று  ஜீவியத்தைத் தொட   வேண்டும்.   பிரபஞ்ச   ஜீவியம்   தானே   இயங்குவது.   சத் என்பது    பிரம்மம்.    அசத்    என்பது    அதன்    பின்னுள்ளது. பிரம்மத்தைக்  கண்டு  துறவி  உலகை  உதறித்  தள்ளுவது  அவன் குறையோ,   மனிதகுலத்தின்   இயலாமையோ   இல்லை.   அது   ஒரு தேவையான   கட்டம்.

Ch - 4பரம்பொருள்ஜடமும்,    ஆன்மாவும்    பிரபஞ்சத்தில்    இணைவதைக் கண்டோம்.     அசத்,     மௌனம்     ஆகியவை     உலகைக் கடந்தவையில்ல,   உலகை   பின்னிருந்து   உய்விப்பவை.   மனிதன பூரணம்  பெற  சத்தில்  ஊன்றிய  காலை  எடுக்காமல்  அசத்திற்குப் போக  முயன்றால்,  இரண்டையும்  உட்கொண்ட  பரம்பொருளான பிரம்மத்தை   அடுத்த   கட்டத்தில்   அடைவான்.   இதுவே   ஜடமும் ஆன்மாவும்   கடந்த   நிலையில்   ஒன்றாவதாகும்.

Ch  -  5மனிதனின்  ஆன்மீக  லட்சியம்.பரம்பொருள்   அறிவைக்   கடந்தது.   ஒன்றானது.   சத்   சித் ஆனந்தத்தைக்   கடந்து   அசத்   இருப்பதை   வேதாந்தம்   கண்டது. ஜடமானாலும்,   ஆன்மாவானாலும்   இருமுனைகளும்   இருந்தால் தான்   செல்லும்.   பரமாத்மா,   பிரபஞ்சம்,   ஜீவாத்மா   ஆகிய மூன்றும்  தேவை.  அவை  அனைத்தும்  என்றும்,  எங்கும்  ஒன்றே. நம்  பார்வைக்கு  வேறுபட்டுத்  தோன்றுகின்றன.  பாதாளத்தையும், பரமாத்மாவையும்   இறைவன்   படைத்தான்.   அகந்தை   அளவை விட்டகன்று    இவையிரண்டையும்    இணைக்கிறது.    எனது ஜீவாத்மாவே  இரகஸ்யத்தை  பெற்றுள்ள  இடம்.  தெய்வீக  ஆன்மா சித்த    புருஷர்களாகப்    பெருகுகிறது.    மனிதனின்    ஆன்மிக இலட்சியமும்  இதுவே.

 Ch  -  6மனிதனும்  பிரபஞ்சமும்பிரம்மம்  மனிதனால்  வெளிப்பட  ரூபம்  பெறுகிறது.  இதை விஷ்ணு என்பர். மனமும், வாழ்வும், உடலும் அனந்தனை அதன் மூலம்   வெளிப்படுத்தும்,   பிரபஞ்சம்   தன்னைப்   பூர்த்தி   செய்ய பெறவேண்டி   ஜீவாத்மாவை   ஏற்படுத்துகிறது.   பிரபஞ்சத்தின் மூலமே ஜீவாத்மா தன்னைப் பூர்த்தி செய்து கொள்ளும். வாழ்வுக்கு மனோமய புருஷனே ஜீவன். தெய்வீக வாழ்வுக்கு அடுத்த உயர்ந்த நிலையான    விஞ்ஞானமய    புருஷன்    வேண்டும்    சத்,    சித் ஆனந்தத்தைக்   கடந்த   அசத்தை   ஆழத்தில்   கண்டு   முடிவான தீர்வை  அடையலாம்.

 Ch - 7அகந்தையும்  அதன்  இரட்டைகளும்ஜீவாத்மா  பிரபஞ்ச  முழுவதும்  பரவி  தன்  உடலுள்ள ஆன்மாவைக் கண்டால், அகந்தையிலிருந்து விடுபடலாம். மரணம் என்பதொரு   மாற்றமே   என்ற   உணர்வு   மனிதனுக்குரியது.   பூமி சூரியனைச்   சுற்றி   வருவதை   அறிய   மனிதன்   பிரபஞ்சத்தையும் பிரம்மத்தையும்   அடையவேண்டும்.   பகுத்தறிவால்  பிரம்மத்தை அறிய   முடியும்.   அகந்தையை   மறந்த   வாழ்வுக்கு   ஆனந்தம் சுயமானது  எனத்  தெரியும்.  மனிதனில்  அனந்தன்  மலர  இயற்கை எதிர்பார்க்கிறது.

 Ch 8வேதாந்த  ஞானம்புலன்களை   விட்டகன்ற   பகுத்தறிவு   பாதாளத்தையும், பரமாத்மாவையும்    இணைத்து    பிரம்மத்தை    சித்திக்கும். பிரபஞ்சத்தை  வேதாந்தம் ஆத்மா மூலம் அறியும். திரைமறைவில் ஞானம்  பிரம்மத்தைக்  காண்கிறது.  சோஹம்,  சர்வம்,  பிரம்மம், அகம்   பிரம்மாஸ்மி   என்பவை   வேதாந்த   மந்திரங்கள்.

 Ch 9சத்  புருஷன்சத்   என்பது   சக்தி,   காலத்தையும்,   இடத்தையும்   கடந்தது உண்டு  என  அறிவு  அறிவுறுத்துகிறது.  கடந்தது  பிரம்மம்.  நாம் அறிவைக்   கடந்து   செல்வோம்.   சத்   என்பது   சலனம்.   சலனம் காலமும்,   இடமும்   இரண்டும்   உண்மை.   அனந்தன்   உண்மை. காலம்  உள்ளது.  சிருஷ்டி  என்பது  ஜீவன்.  ஞானம்  சிருஷ்டியில் லயிப்பது   காலம்.   பிரம்மம்   நம்முள்   உள்ளது.   அங்கு   சென்று அனந்த   காலத்திற்கு   நாம்   தங்கலாம்.   சத்   என்பதும்,   உலகம் என்பதும் ஜீவனும், சிருஷ்டியுமாகும். இவையிரண்டையும் அறிவது விவேகம்.   ஸ்தாணு,   சலனம்,   ஐக்கியம்   என்பவை   அறிவுக்குரிய சொற்கள்.  பிரம்மம்  இவற்றைக்  கடந்தது,  சத்தைக்  கண்டோம். சித்  என்பது  என்ன?  சித்  சத்தின்  சக்தியா?  தனிப்பட்ட  சக்தியா என்பது  கேள்வி.

 Ch - 10சித் சக்திசிருஷ்டியே   ரூபமும்   சக்தியுமானது.   பஞ்ச   பூதங்களும், பஞ்சேத்திரியங்களும் ஜடத்திலிருந்து சப்த பிரம்மமாக எழுகின்றன. ஜீவியம்   உற்பத்தியானது   எங்ஙனம்?   இரு   சக்திகள்   சந்தித்தால் ரூபம் உருவாகிறது. இரு ரூபங்கள் சேர்ந்து உணர்வு எனும் ஜீவியம் எழுகிறது.சக்தி   சந்திப்பது.   அது   தாவரம்   முதல்   உலோகம்   வரை அனைத்திலும்   உண்டு.   அதற்கு   அறிவுண்டு   அதாவது   ஜீவியம் உண்டு.    இயற்கையின்    விரயமில்லை    என்பது    அறிவுண்டு என்பதுடன்  திறமையும்  உண்டு  எனக்  காட்டுகிறது.

 Ch - 11, 12ஆனந்தம் பிரச்சினையும்  விடையும்பிரம்மம்   தேடுவது   ஆனந்தம்.   உலகில்   துன்பமில்லை. வாழ்வுக்கு   தர்மமில்லை.   பாதாளமும்,   பரமனும்   தர்மத்தை ஏற்கவில்லை.    சிருஷ்டியின்    ஆனந்தம்,    பரிணாமத்தில் ஆனந்தமாவதே   பரமனுக்கும்,   மனிதனுக்கும்,   பாதாளத்திற்கும் பொதுவானது.   இதை   சாதிக்க   சச்சிதானந்தம்   ஜீவாத்மாவை பிரபஞ்சத்திற்குக்   கொண்டு   போகிறது.   ஜடத்தில்   ஆனந்தத்தை வெளிப்படுத்துவது   சச்சிதானந்தத்தின்   இலட்சியமும்.   ஜடத்தை மட்டும்   நாடும்   மனிதன்   ஏமாந்துபோகிறான்.ஜீவனுக்கு  உலகம்  மாயை.  உலகம்  பிரம்ம  சத்தியமில்லை, உலகம்   சிருஷ்டியின்   சத்தியம்.   ஆண்டவனே   ஆட்டமாகவும், ஆடுபவனாகவும்,    அரங்கமாகவுமிருக்கிறான்.    அசைவற்ற ஆனந்தம்    அனைத்திலும்    அலையாக    எழுமானந்தமாவதே உள்ளுறை சூட்சுமம், இரகஸ்யம், நாம் ஆனந்தமயமான அமைப்பு. வலியை   ஏற்கும்   அவசியம்   நமக்கில்லை.   சுதந்திரமான   சுமுகம் ' அகந்தையற்றவனுக்குண்டானால்,    அகந்தை    அழியும். அனைத்துக்கும்    விடுதலை    கிடைத்தபிறகே    விடுதலைக்கு அர்த்தமுண்டு.    பிரபஞ்சத்தைத்    தழுவிய    மனிதனுக்கு வலியில்லை.

 Ch - 13தெய்வீக  மாயைபிரம்மத்தைக்   கண்டு   கொண்டோம்.   சிருஷ்டி   புதிராக உள்ளது.  அனந்தம்  சிருஷ்டியாக  அளவு  தேவை.  அந்த  அளவு மாயை.   ஸ்தாணுவின்   சத்தியம்   பூலோக   சத்தியமாக   மாயை எனும்   கருவி   தேவை.   அனைத்தும்   நம்முள்ளிருப்பதும்,   நாம் அனைத்து   ஜீவனிலிருப்பதும்   சிருஷ்டி,   இது   சத்திய   ஜீவிய சத்தியம்.   மனம்   காணாது.ஸ்ரீ   அரவிந்தம்   இலட்சியக்   கொள்கையைக்   கடந்தது. உலகத்தையும்  பிரபஞ்சத்தையும்  மனம்  விளக்க  முடியாது, சத்திய   ஜீவியம்   விளக்கும்.அறிவை    விட்டகன்றால்,    அரியாசனத்தில்    ஞானம் வீற்றிருப்பது   தெரியும்.

 Ch - 14சத்திய  ஜீவியம்    சிருஷ்டிக்  கர்த்தாதெய்வங்களின்  பிறப்பிடம்  சத்தியம்  ஜீவியம்.சத்தியம்  சுயமாக  உருப்பெறும்  லோகம்  சத்திய  ஜீவியம்.சொல்லும்  செயலும்  சேர்ந்த  லோகம்  இது.காலத்தைக்  கடந்ததும்,  காலமும்  உள்ளது சத்திய ஜீவியம்.மேலே  சச்சிதானந்தமும்,  கீழே  உலகமும்  நடுவில்  சத்திய ஜீவியமும்  உள்ளன.சத்திய  ஜீவியம்  பிரம்மம்  லோகமானது.ஜீவனின் எண்ணம் சத்திய ஜீவியத்திற்கு சிருஷ்டிக்கும் கருவி.பிரிக்காமல்  பகுக்கும்  பாங்குடையது.சத்  புருஷன்   ரூபத்தாலும்   சக்தியாலும்   தன்   சத்தியப் படைப்பை  தன்னுள்  சிருஷ்டித்தது  லோகம்.ஜீவனின்  எண்ணம்  ஜீவனுள்ள  சக்தி.சத்திய  ஜீவியத்தில்  பிரிந்த  நிலையில்லை.  ஐக்கியம்  உண்டு.

 Ch  - 15சத்திய  ஜீவியத்தின்  உச்ச  கட்டம்சத்திய  ஜீவியம்  ஈஸ்வர  ஜீவியம்.  அதன்  அனந்தருணம்.காலமும்,  இடமும்  கண்டிப்பாகத்  தேவை.அகம்  புறமாவது  சிருஷ்டி.பிரபஞ்சதே  முதற்  காரியமாகச்  சிருஷ்டிக்கப்பட்டது.